Sunday, February 17, 2008

TEENS AND SEX

The changing orientation of every individual develops and opens various unforeseen possibilities that may either corrupt or harness one self. In reality, one possesses no permanence, for life even is not inoperative. True that human will always search for something pleasant, enjoyable and satisfying.



Premarital Sex among teens is either way not an old story to us; this has been a customary issue ever since affecting at large most teenagers of different countries of different cultures and of different concepts, a moving truth that many holds no strength to keep one self from temptation and danger, from an instant indulgence of oneself, and to keep distant from a compromising situation and edge opportunities from too much delight of freedom. This is the record of how changes evolved among teenagers, a change where we become fatal and most of us end as criminals. A victim resorting to concession of one self and a criminal exceedingly responding to one’s fervor and passion.



We have learned that environment; age of partner and perceived family support may affect young people's decisions to have sex. True enough that these factors don’t stand alone but with a receptive wall to every person. I always believe that we cannot gauge the maturity of every person that is why our parents are there to steer and serve the purpose of putting us into the best path, but in most cases, our parents may not be there to monitor or bequeath us the best advice to help us weigh our decisions, or bestow suggestive positive means for us to consider whenever possible. So I believe that we should take an open and positive allotment of respect among ourselves, otherwise when we scarcely take their thoughts and words; we deem that the rest of our actions will be fully taken charged by us, sometimes good but taken not seriously at times, and so teenagers end up weeping for a consequence brought after finding their newly discovered path.





Our environment unfolding and recounting every layers of our innocence, from the advancement of technology allowing our minds to be reached by unaccepted ideas and practices and overconfidence of media brought every young girls and boys into a deeper, more dangerous risk. Sex becoming a social partiality to teenagers has reformed them as less sensible, irresponsible individuals with no brighter eye looking for the future.




Age of difference becoming a consideration to this issue also comes with an immense rewind. I believe that number/age doesn’t matter in making pronouncement but it should be coupled with maturity and preparedness to liability. I openly do not spare myself from this issue as I have come across this set-up and I became an assassin of my own conscience and took menace of my future. Things I believe are the same for those who unfortunately came with an unexpected and startling responsibility after doing so, but in the end, we keep and we will remain track of ourselves and this is an unfolding truth for every individual be an adult or a teenager.



PILIPINO

(this was my official entry to the National ON THE SPOT Essay Writing Contest in Filipino)
PILIPINO, NGAYON NA!
“Ang pagkinig at pagtanggap sa mga munting tinig ng mga Pilipino ay nagsasadya ng isang musikang magpapabago ng ating bansa.”
Ang PILIPINO ay isang samahan ng mga Pilipino – ginawa para sa mga kapwa Pilipino. Ito ang samahang handang tumanggap at linangin ang kamalayang magbubuklod, magmamahal at magliligtas sa kasalukuyang hinaharap. Ito ang samahang gigising sa nakatagong diwa ng ating pagkabayani at pagiging tunay na PILIPINO. Ako ay Pilipino, at tulad ng isang may tunay na prinsipyong Pilipino – hangad ko ang maging munting tinig para sa isang musika na magbibigay daan sa pagbabago ng ating bansa.
Ang PILIPINO tulad ng nakakami’y hangad ang katiwasayan at maisulong ang pagkapilipinong may pagmamahal sa Diyos, sa bansa at sa kapwa tao. Ipinaglalaban nito ang maibalik ang tunay na demokrasya: hindi lamang sa sulat kundi pati sa diwa at gawa. Pinaglalaban nito ang ating kapakanan ng walang sariling motibong pinanghahawakan, may paninindigan sa kahalagahan ng pagsasakripisyong ang kaakibat na lakas ng loob at tatag na maibangon at maisulong ang pagbabago sa isang mapayapa at demokratikong pamaraan.
Hindi tulad ng maruming samahan, ang PILIPINO ay nabubuhay sa kapwa Pilipino at hindi sa salapi at karangyaan. Hangad nito ang linangin at gisingin ang kamalayang sa atin ay nagtatago. Hangad nitong pagyamanin ang mga Pilipino sa diwa ng pagkakaisa at pagmamahal sa Diyos at sa kapwa tao. Hangad nitong kilalanin ang ating pagkabayani at pagkapilipinong babangon at magbabalik ng isang mapayapang Pilipinas.
Ang PILIPINO hindi tulad ng nakararaming malalaki at maliliit na samahan ay damong wari’y maliit at mahinang pagmasdan kung ihahambing sa mga matatayog na puno. Ngunit ang totoo ay higit na mas matatag at kumakapit ito sa kabila ng unos at pagsubok di gaya ng mga punong napuputol at sumusuko sa pagkapit sa kanyang mga ugat. Maraming mga samahan ay salapi ang ugat ngunit ang samahang ugat ay tao, patuloy itong kumakapit at namumunga.
Tayong mga Pilipino na pra sa mga Pilipino ay handang makiisa sa tawag ng musika ng pagbabago; lilinangin ang ating kabayanihan at tulad ng mga damo ay mananatiling matatag sa gitna ng mga unos at pagkakataon, bibigyang balance ang bughaw na kulay ng langit taglay ang mga berdeng kulay ng pagasa at sabay nating kukulayan ang daan patungo sa tugatog na ating tagumpay. Tagumpay ng tunay na PILIPINO.
Tunay nga, narito na! Tayo na at magbunyi sapagkat ang inaasam na pagasa ay nasa ating palad na kasama ang dalisay na pagtawag at pagsagot sa hamong gigising sa bawat isa – ang hamong gagabay patungo sa adhikaing kakatawan sa pagasa ng kapilipinuhan. Nagkakaisang tugon sa pangangalaga sa adhikaing mapanatili ang buhay na pagasa at nagkakaisang hakbangin upang makamtan ang tagumpay ng bansa. At sa pagkakataong ito, kinakailangan natin ng mga taong mamumuno, handang isakatuparan ang pagiging tunay na PILIPINO; sa isip, sa salita at sa gawa.
Kailangan natin ng dalisay na mamumuno – Siya ang tunay na Pilipinong animo’y malinaw, malinis, at malalim na tubig. MALINAW: Pilipinong pinunong handang magsakripisyo, mula simula hanggang katapusan ay patuloy na magmamahal sa bansa at matatag na maninindigan at kakapit sa kanyang prinsipyong maka-tao, maka-diyos at maka-bansa. MALINIS: Pilipinong walang tinatagong mikrobyong unti-unti at palihim na papatay sa ating mga adhikain at MALALIM: Pilipinong handang tumanggap ng alinmang hamon, handang sumuong sa kapahamakan; magliligtas at pangangalagaan ang kapwa maging sa kalalim-laliman at kadulu-duluhan ng paglalakbay.
Siya ang Pilipinong pinunong para sa tao, para sa Pilipino. Ang taong natatangi at tulad ng tubig ang siyang liligtas sa ating pagkalunod, gagabay sa ating adhikaing makamit at kasamang lalangoy sa pagtupad ng KALAYAAN, KAGALINGAN, KABAYANIHAN AT KAMALAYAN. Wasto na ang ating mga nasayang na oras para sa mga pinunong lumalason at takot sa tubig at mapaglaro ng kapakanan upang ang mga kasakiman ay maisakatuparan.
Siyang tunay, na isang malaking kamalian kung ngayon pa natin nakikita at namulat sa mapait na katotohanan. Ngunit gaya ng samahang PILIPINO, kasama ang mga natatanging mga bayaning nagpapatupad, nanghahamon at gumagabay dito: hindi pa huli ang lahat at makakayanan pa rin nating pagisahin ang mga Pilipino at bumangon mula sa mga KASINUNGALINGAN, KASAKIMAN AT KARUWAGAN.
Kapwa ko Pilipino, naging saksi na tayo sa masiklab na digmaan ng kapwa natin mga Pilipino – at sa bawat pagputok ng mga baril ay patuloy naman tayong nagtatago. Panahon na upang ito ay ating harapin; hindi natatapos ang digmaan sa pag-iwas at hindi rin ito nasasagot sa pagputok ng panibagong baril. Kinakailangan lamang nating magkaisa sa pagsangga at ipakitang kaya nating harapin ng buong tatag at tapang ang pagsiklab nito. Patuloy lamang na dadami at lalakas ang ating kaba at takot kung ating tatalikdan ang bawat pagsiklab. At tulad ng mga pumuputok na kasinungalingan ng ating mga kasalukuyang mamumuno – kinakailangan natin ng pinunong sasangga sa ngalan ng kaayusan at kabutihan. Pinunong gagawin hindi lamang para sarili kung di para sa bansang tinatangi.
Ang Pilipino, tunay ngang kahanga-hanga, lumalaban at hindi sumusuko. At tayong mga Pilipino, handa tayong magkaisa sa ngalan ng pagbabago ng bansa at sarili. Tulad ko, tulad mo, hangad kong mamalayan ang malinaw na pagbabago kasama ang tunay na Pilipinong pinunong magmamahal sa TAO, sa DIYOS at sa BANSA.
Muli, tulad ng sining iskultura – matagal bago mahulma ang perpektong hugis ng nilikha, bagaman sa pagtatapos nito ay habang buhay na mananatili at maaalala, at patuloy na magpapakita ng kamalayang ang lahat ng pinaghihirapan gawa ng pagmamahal at pagkakaisa ay may kahahantungang kabutihan at kaginhawaan.
Tulad nating mga Pilipino, marami pa mang pagsubok ang ating kahaharapin, Ngunit sa huli ay atin ring makakamtan ang perpektong hgis ng ating pagkapilipino: Nilikha ng may pagmamahal at hinulma ng pagkakaisa. At habang buhay, ito ay tatatak sa isip at maging sa puso ninuman – ito ang sining na kailanman ay hindi mananakaw, ang tunay na pagkaPILIPINO.
“Inaanyayahan ko, kapwa ko Pilipino “ – mapalad tayong sa gitna ng unos, tayo pa rin ay kumakapit at di nawawalan ng pagasa.
“Hinihintay ko, kapwa ko Pilipino” – batid ng mga bayaning ibig tayong makapiling sa pagpapalaganap ng kamalayang tunay. At,
“Hinahamon ko, kapwa ko Pilipino” – Oras nang kami ay iyong samahan at tumugon sa aming pagyaya at paghihintay tungo sa iyong pagkagising.
Ang galing mo, kay tatag mo, kay lakas at tatag mo, PILIPINO! Huwag mawalan ng pagasa at pagmamahal sa bayang sinilangan at kasama mo. Ako, ikaw, tayo na at sabay nating isakatotohanan at isigaw, “Ako ay Pilipino, para sa Pilipino. Sa isip, sa salita, at sa gawa!”
Ngayon na.

KAMALAYAN

(this was my official entry to the National PILIPINO Essay Writing Contest)

“Ang pambansang kamalayan ay tulad ng pag-ibig na animo’y nagtatago ngunit sa araw ng pagsibol ay hindi mapipigilan.”
Araw-araw ay kinakaharap natin ang mga pagsubok sa napakaraming adhikaing maging isang tunay na Pilipino, Pilipinong may malawak na pagtanggap sa pambansang kamalayan.
Ang ating mga mata, kamay, at labi kasabay ng ating pandinig ay mga natatanging instrumento upang mapalaganap natin sa ating pang-araw araw na pamumuhay ang isang kamalayan bilang anak, kapatid, kaibigan, kakampi. Bilang isang Pilipino.
Ang ating mga mata na saksi sa mga larawan ng ating bansa ay taglay nating panlaban sa isang matinik na pagbantay sa mga mapagsamantalang tao ng ating lipunan. Mga mapang-abusong pulitiko, marahas na pagkilos, at ladlad na paghihirap ang siyang magbibigay daan upang ipamulat sa ating kaisipan na ang ganitong kulay ay hindi nararapat na magtagal sa ating paningin at kinakailangan mapawi bago pa ang kinabukasan ay tuluyang mabahiran ng kasinungalingan at kawalang pag-asa.
Ang ating mga kamay na nagsasabing “kumilos ka” at damahin mo ang natatanging pagbabago na maaari mong maialay. Sa bawat pagdampi ng iyong mga kamay sa mabubuting gawain ng pagtulong sa mahihirap at pagiwas sa pananakit ng iyong sarili at nakakarami’y nagsasabing “mabuhay ka” at ipagpatuloy mo ang pagtaas ng iyong kamay sa pagtakda ng isang kinabukasan at pagbabagong maiaalay mo sa buong Pilipino.
Ang labi’y matinik mong tagapagtanggol sa mapanirang hamon ng pagbabagong kultura at impluwensya ng mga dayuhan ay nananatiling taglay mo sa pagsisimula at pagbangon ng nakalimutang asal ng Pilipino. Muli, ay ipakilala sa ating mga kabataan ang galak at ganda ng paggalang sa nakakarami, ang wastong pagkilala sa nakakaitaas, at pagkilala sa kagandahan ng ating wika at pagka-Pilipino.
Ang ating pandinig na animo’y makinang hindi titigil sa pagtanggap ng kaalamang magpapabago sa ating kamalayan. Natatanging kasangkapan natin sa isang malawakang pagtanggap sa mga kasinungalingan at kalokohan ng mga mapagsamantalang pinuno. Ang ating pandinig na ang mensahe ay iparating ang katotohanan at isaalang-alang ang matugis na paghinuha sa kung ano ang tama at mali, sa mas nakakabuti sa ating kapwa Pilipino.
Ang pambansang kamalayan ay taglay mo kailanman. Ang paggising nito ay tulad ng isang pag-ibig na dumarating at dapat na alagaan. Ang katangian mo bilang tao at Pilipino ay natatangi at mahalaga upang ang Pilipinas ay tuluyang mamulat, madama, masambit at marinig sa lahat ng sulok ng mundo.
“Ang paggunita ng kamalayan ay tulad ng pagsilang ng sanggol. Isang pagluwal ng panibagong pag-asa at simulain pagkatapos kaharapin ang mga unos at pagkatakot, paglimot at pagkatalo.”
Ang lahat ng bagay ay hindi nagtatapos, at hindi mawawalan ng pagkakataong mabago at maisaayos. Tulad ng pagkaPilipino at ang pag-asang mapadali ang pagkamit ng pambansang kamalayan, Ngayon at Kailanman.
Tugon ko sa tawag ng kamalayan ay “Oo!”, hamon ko sa nakakarami ay “tayo na!” Sa munting pagpapadama na ang kabataan ay mahalaga sa pagbabago at ang kinabukasan namin ay binibigyang puwang ng nakararami ay isang pagsalamin na hindi kailanman nawala ang ating pagkapilipino at kamalayan bilang mga Pilipino.
Ang pagtanggap sa amin at patuloy na pagtanggap sa mga kabataan ay susi sa mas mabilis na pagkilala sa ating pagkatao at kamalayan. Tulad lamang ng anibersaryong ginugunita taon-taon. Ang pagkilala, at pagiging bukas sa aming maiaalay na pagbabago at kagandahan ay isang selebrasyon para sa mas maganda at mahabang samahan ng pagkakaisa at pagmamahalan ng pagiisip at sarili sa kapwa.
Ang hayaan kaming tuklasin an gaming kakayahan ay laking pagpapasalamat na sa ngalan ng kapwa ko kabataan. Ang pagbukas sa aming kaisipan ay pagkilala sa aming pagkakataong mabago ang hinaharap sa isang mas malayang Pilipinas.
At higit sa lahat, ang patuloy na pagsubaybay sa ating mga kabataan at pagbigay halaga sa aming magagawa ay isang paraan na kailan man ay makakatulong sa pagkamit ng pambansang kamalayan.
Sabihin mang mumunti pa ang ating taglay na bilang, ngunit hindi maglalaon ay makakamit natin ang bilang na kailan man ay ‘di na matitinag ng anuman pagsubok at paghamon. Tayong mga Pilipino, mananatili tayong bukas sa pagtanggap at paglakas ng ating kamalayan.
“Nabuhay ako sa isang lugar kung saan takot ang laging nadarama sa tuwing ito ay nasasambit. Sa Mindanao. Ang lugar na animo ay halimaw na kinakatakutan at pinandidirihan ng marami, kabilang na kaming mga naninirahan. “Bang! Bang! Bang!” mga tunog ng baril na wari ay humahabol sa aming lahat at tinataboy kami palayo sa aming sinilangan. Tunog na hanggang ngayon ay nangingibabaw sa amin sa kabila ng maraming panahon ng paglimot at pagtalikod sa maagang pagdungis sa aming mga malinis na kaisipan.
Nagpalipat-lipat kami ng tirahan kasabay ng mga kapwa kong nagnanais ng panibagong simulain. Simulaing magbibigay linaw sa mga nakulong na kalayaan at nabuong takot sa aming murang kaisipan. Ngunit kasabay ng pag-alis ko sa aking sinilangan ay baon ko ang takot para sa aking mga naiwang kapatid at kaibigan. Malayo man ang aking narating sa paghahanap na katahimikan ay hanap ko rin ang katiwasayan ng pagiisip at masaganang buhay para sa mga naiwan kong kaibigan at kapatid.”
Sino man, ano man at kailan man. Ang Pilipinong may mata sa loob at labas ng kanyang pagiisip ay handang tahakin ang mga paglalakbay patungo sa isang Mabuting Pilipino at Maayos na Pilipinas. Pambansang Kamalayan. Sa lahat ng sulok ng Pilipinas, ang Pilipino ay hindi makasarili, nagiisip at nananalangin sa ikakabuti at ikaaangat ng nakakarami. Pambansang Kamalayan. Saan ka man nagmula ay bitbit mong may taglay at paghanga ang iyong nakaraan kasabay ng pangarap na nais para sa lahat. Pambansang kamalayan. Kailan man ay hindi mamamatay, ang Pilipino ay hindi tumitigil at hindi magpapahuli; hamunin man ng maraming pagkutya at pagtalikod. Pilipino, nananatiling nakaagapay.
Isa lamang ako sa maraming kabataan ngunit ang Pambansang Kamalayan ay nagtulak sa akin upang maibahagi ko ang katangian nating mga Pilipino’ng pilit na nagtatago at tinatago ng ating kapwa Pilipino. Tiyak kang ako ay naging bihag ng takot at kawalan ng pag-asa ngunit takda ko ang kapalarang hindi magpapagapi sa takot at ang pagbangon hindi lamang para sa aking sarili, kundi para sa lahat ng nais kong iligtas at bigyang pag-asa.
Taglay mo ang aking taglay. Hindi mukha ng takot kundi mukha ng katatagan at pag-asa’ng nais kong ipaabot,ipagmalaki at ialay sa aking kapwa. Kung ako man ay nagising, tiyak kong sasamahan mo ako. Hindi natin kailangang humimlay sa masamang panaginip, hinihintay na tayo ng isang makulay na bukas.
Ang Pilipino ay may Pambansang kamalayan. Bukas sa lahat ng pagbabago at matatag sa matinding hamon ng pagkakaisa. Ako ay Pilipino, humaharap sa nakararami ng may paggalang, at paghanga sa maaari kong maitulong sa pagbabago at pagsisimula. Ikaw ay Pilipino, dahil sa iyo ako ay nagiging matatag, tutulungan mo ako at tutulungan kitang makamit natin ng sabay ang kamalayan, pagbabago,pagkakaisa at kasaganahang ninanais natin. Tayo ay Pilipino, sa kabila ng unos ay mananatiling masaya at nakangiting haharapin ang nakasalubong na kahirapan. Hawak kamay na wawakasan ang pader ng kasinungalingan, at pagmamalupit. Tayo ay Pilipino, magigising ng may magandang kwento sa kinabukasan ng ating kinabukasan.
Ako ay Pilipino, anak, kapatid, kaibigan.
Ako ay Pilipino, nangangarap, kumikilos, umaasa.
“Ako ay Pilipino, at inaalay ko ang aking sarili sa isang adhikaing makamit ang tunay na kamalayang magpapabago at magbibigay daan sa isang bagong PILIPINO, sa isang matatag na PILIPINAS.”

dreams to live

"i just wanna be with someone who'll dream , cry , laugh and stand with me.. "
i know someday i'll be with her...again...
as time unfolds..
unnoticed and unseen
i'll bumped with her again
where everything started...
when she's with me again...
for sure i will do the same...make her dreams come true... dry her tears..laugh and stand for the love promised...
i'll even die for her...